Dit artikel legt de wetenschappelijke methode van Da Vinci uit, hoe deze verband hield met het culturele en wetenschappelijke klimaat van die tijd, en enkele van de belangrijkste wetenschappelijke ontdekkingen die daaruit voortkwamen.
Wat was de wetenschappelijke methode van Da Vinci?
Da Vinci wordt vaak beschreven als een echte Renaissance-kunstkenner: dat wil zeggen, iemand die alle takken van kennis wil begrijpen. Als zodanig heeft Da Vinci wetenschappelijk onderzoek waarschijnlijk gezien als een aanvulling op zijn onderzoek in kunst en talen en op de studie van de theologie.
Kortom, wetenschap was in zijn wereldbeeld waarschijnlijk een van de vele takken van kennis die hij zich wil eigen maken om tot een goed afgeronde opleiding te komen. Da Vinci's wetenschappelijke methode bestond uit een mix van observatie van de wereld om hem heen en het fysiek experimenteren met en bouwen van nieuwe uitvindingen, geholpen door voorlopige schetsen.
Hoewel zijn honger naar alle soorten nieuwe kennis en ontdekkingen hem stevig in het hart plaatste van wat velen beschouwen als Renaissance-waarden, was Da Vinci op een andere manier iets van een onconventionele wetenschapper. Dit komt omdat, ondanks het feit dat de universitaire cultuur tijdens zijn leven in Italië floreerde, hij nooit een universiteit heeft bezocht (en dus geen formeel onderwijs in wiskunde had gehad , ondanks dat hij een groot wiskundige was).
Men zou kunnen stellen dat dit gebrek aan een formele structuur in zijn opleiding precies is wat Da Vinci in staat stelde om zo'n vrijdenker en zo'n goede wetenschapper te zijn. Da Vinci's wetenschappelijke interesses, uitvindingen en experimenten spreiden zich enorm uit over tal van verschillende wetenschapsgebieden. Hij was niet alleen geïnteresseerd in scheikunde en geologie, maar ook in astronomie, pyrotechniek, biologie (of zoölogie), anatomie van mens en dier en werktuigbouwkunde.
Da Vinci's wetenschappelijke inspanningen waren zijn tijd zo vooruit dat hij veel apparaten heeft voorzien die wij als 'modern' beschouwen. Twee belangrijke voorbeelden hiervan zijn de rekenmachine en zonnepanelen voor het opwekken van elektriciteit. Laten we nu eens kijken naar enkele van de belangrijkste wetenschappelijke uitvindingen en bevindingen van Leonardo Da Vinci. Dit is zeker geen uitputtende lijst van zijn wetenschappelijke prestaties, maar is meer bedoeld om een idee te geven van het soort wetenschappelijk werk waar hij zich op toelegde.
Da Vinci's studies in anatomie
Da Vinci maakte veel gedetailleerde tekeningen van zowel de menselijke als de dierlijke anatomie. Zijn beroemde tekening van de Man van Vitruvius is een voorbeeld van zijn interesse in de verhoudingen van het menselijk lichaam. Deze tekening is een goed voorbeeld van hoe verschillende wetenschappelijke werken van Da Vinci ook als kunstwerken kunnen worden beschouwd. Het lijdt geen twijfel dat Da Vinci's diepgaande kennis van de menselijke anatomie onder de huid hem in staat stelde om zulke dynamische en realistische portretten van mensen in zijn schilderijen te creëren.
Da Vinci maakte talrijke anatomische studies in zijn schetsboeken, waaruit duidelijk blijkt dat hij zeer geïnteresseerd was in de relatie tussen skeletspieren en beweging. Hij schrijft in een tijdschrift dat hij ontdekt hoe zachtjes trekken aan een enkele spiervezel bijvoorbeeld de hele arm van een kadaver kan laten bewegen. Zwangerschap was een ander onderwerp dat Da Vinci's medische geest scherp prikkelde: hij bestudeerde de manier waarop de foetus zich in de baarmoeder ontwikkelt tot in de kleinste details dat zijn tekeningen nog eeuwenlang bruikbaar bleven. Ten slotte had Da Vinci ook een grote interesse in vergelijkende anatomie.
Dat wil zeggen, hij was geïnteresseerd in het vergelijken van de anatomische samenstelling van mensen met die van andere dieren (vooral paarden ). Deze interesse in vergelijkende anatomie, gecombineerd met Da Vinci's studies van fossielen, heeft hem misschien ertoe gebracht om op een rudimentaire evolutietheorie te stuiten.
Het zou echter zeer waarschijnlijk als een ketterij zijn beschouwd als hij deze theorie had gepubliceerd of er in het openbaar over had gesproken, dus het is waarschijnlijk dat als hij zo'n theorie formuleerde, hij waarschijnlijk zijn ideeën voor zichzelf had gehouden.
Galileo Galilei, een andere belangrijke vroegmoderne wetenschapper, werd gevangengenomen, gemarteld en veroordeeld door de Romeinse inquisitie omdat hij zijn wetenschappelijk geloof in een heliocentrisch zonnestelsel (dwz een zonnestelsel waarbij de aarde en de planeten om de zon draaien in plaats van - zoals werd gedacht aan de tijd - de zon die om de aarde draait).
Da Vinci's relatie met geologie
Da Vinci herleidde zijn interesse in geologie terug naar een krachtige jeugdherinnering die hij had toen hij een grot binnenging in de buurt van waar hij woonde en, bij fakkellicht, banden van verschillende fossielen in de rots zag. Dit deed hem vermoeden dat de grot - die hoog in de Apennijnen lag - ooit onder zeeniveau lag. Leonardo bestudeerde de manier waarop sedimentair gesteente werd gevormd en dit bracht hem ertoe het idee te verwerpen dat het zo wasDe zondvloed van Noach die ervoor zorgde dat de zeeschelpen de bergen in werden gegooid.
Echter, omdat deze ideeën destijds zeer waarschijnlijk als ketters werden beschouwd omdat ze in strijd waren met de Bijbelse leerstellingen, is het mogelijk dat Da Vinci werd ontmoedigd om verdere formele studies in de geologie na te streven of te publiceren.
Hydrodynamische studies
Als jonge man bouwde Da Vinci veel verschillende objecten dankzij een oom die hem leerde hoe. Da Vinci was dus een zeer goede autodidactische burgerlijk ingenieur. Hij construeerde verschillende uitvindingen die door de staat van de tijd als zeer nuttig werden beschouwd, waaronder bruggen en verschillende katapulten. Een belangrijk aspect van zijn studie civiele techniek was hydrodynamica.
Da Vinci creëerde verschillende machines die waren ontworpen om de waterstroom te regelen, waaronder een kurkentrekkervormig apparaat (gebaseerd op oude Romeinse hydraulische systemen) dat water in een verticaal opwaartse richting kon verplaatsen.
Overzicht van enkele van Da Vinci's andere wetenschappelijke ontdekkingen
Van zijn perpetuum mobile tot zijn theorieën over de relatie tussen licht en ondoorzichtige lichamen, Da Vinci's wetenschappelijke ontdekkingen zijn allemaal totaal fascinerend. Hij gebruikte zijn geometrisch onderzoek om meer over perspectief te begrijpen (en paste deze kennis vervolgens toe in zijn kunstwerken), terwijl zijn liefde voor bloemen en planten hem ertoe bracht om met evenveel vaardigheid de samenstelling van bomen en bloemen te bestuderen en te schetsen.
En toewijding terwijl hij zich wijdde aan de innerlijke werking van het menselijk lichaam.
Hij kwam hier tot enkele verrassende conclusies. Hij schreef bijvoorbeeld alsof het een axioma was dat als je op enig moment tijdens het leven van een boom de dikte van alle takken (exclusief de centrale stam) zou meten en die diktes bij elkaar optelde, de uiteindelijke waarde gelijk zou zijn aan de waarde voor de dikte van de stam zelf.
Da Vinci's wetenschappelijke geest ontdekken via zijn tijdschriften en publicaties
Da Vinci's overvloed aan schetsboeken en dagboeken zijn een venster op zijn wetenschappelijke geest. Gewoonlijk schreef Da Vinci in zijn dagboeken en annoteerde zijn wetenschappelijke diagrammen met spiegelschrift (dwz schrijven dat kon worden gelezen door een spiegel tegen de pagina te plaatsen). Hij publiceerde ook een wetenschappelijk werk. Dit was een wiskundige verhandeling over verhoudingen die in 1509 werd gepubliceerd.
Da Vinci schreef het samen met een van zijn vrienden, de wiskundige Luca Pacioli, en het heette De divina proportione. Veel van Da Vinci's wetenschappelijke ontdekkingen werden echter niet openbaar gemaakt door middel van het gedrukte woord, maar door praktische demonstraties. Hij maakte graag modellen en levensgrote uitvindingen van zijn bruggen, katapulten en andere oorlogsmachines.
Hij werkte ook fysiek met lenzen en andere optische apparaten. Da Vinci beweerde ook een formule te hebben gemaakt voor een perpetuum mobile. Dit is een machine die na het starten in beweging blijft, zonder verdere toevoer van energie en zonder energie of momentum te verliezen door wrijving of luchtweerstand.
Tot op de dag van vandaag zouden wetenschappers en ingenieurs graag willen weten hoe ze een zeer energiezuinige machine zoals deze kunnen maken. Tot nu toe is dit echter een van Da Vinci's ontdekkingen geweest (ervan uitgaande dat hij echt een manier had verzonnen om zo'n machine te maken) die de geest van moderne wetenschappers blijft ontgaan.
