Maar in dit geval was de kaartenmaker geen doorsnee kunstenaar; hij was de grote renaissanceman Leonardo da Vinci (1452 - 1519). In 1502, tussen zijn creatie van zijn Man van Vitruvius en zijn schilderij van De Mona Lisa, werd da Vinci ingehuurd door de beruchte politicus Cesare Borgia, wiens troepen drie jaar eerder de stad Imola hadden ingenomen toen hij probeerde zijn machtsbasis in Noord-Amerika uit te breiden. Italië.
Als ambitieuze militaire tacticus realiseerde Borgia zich dat hij een nauwkeurige kaart van zijn nieuwe stad nodig had, maar dat hij het zonder de traditionele draak in de hoek kon doen. studio in Rome voor een expeditie naar het noorden.
Omdat Da Vinci onlangs de hodometer en het magnetische kompas had ontwikkeld, was hij in staat om deze meetinstrumenten te gebruiken om nauwkeurig de positie van objecten op de grond te plotten en deze op papier te vertalen, zodat zijn afbeelding van Imola meer was dan alleen een geromantiseerd beeld van de stad traditioneel in die tijd, maar in plaats daarvan was het een van de eerste werkbare kaarten uit die periode van de geschiedenis.
Borgia, de onwettige zoon van paus Alexander VI en een inspiratie voor Machiavelli's 'De Prins', werd gevreesd als een van Europa's gewelddadige heersers, maar realiseerde zich dat hij weinig kennis had van de indeling van de nieuwe stad die aan zijn vorstendom zou worden toegevoegd.
Daarom wendde hij zich in 1502 tot da Vinci, die hij zowel als een ingenieur, een baanbrekende wetenschapper en een bekwaam landmeter als een beroemde kunstenaar respecteerde, en de militaire heerser gaf opdracht tot deze belangrijke kaart van de stad die zijn troepen drie jaar eerder in 1499 hadden veroverd.
In plaats van een traditionele tekening van de paleizen en kerken van Imola te geven, liet da Vinci de stad van bovenaf zien en markeerde hij de windstreken rond de cirkelvormige muur, in een voorloper van het kompassymbool dat vanaf dat punt op alle kaarten te zien is.
Door nauwkeurig de positie van "elke straat, elk stuk land, elke kerk, zuilengalerij, poort en plein" te bepalen, kon Da Vinci zijn in Rome geboren beschermheer een gedetailleerd en nauwkeurig plan geven van zijn nieuwe stad in het noorden van het land.
Dit vogelperspectief van een landschap staat bekend als een ichnografisch perspectief, in tegenstelling tot het schuine of zijwaartse perspectief dat toen door de meeste cartografen werd gebruikt en tegenwoordig wordt Da Vinci's 'Stadsplan van Imola' nu geprezen als 's werelds oudste bewaard gebleven ichnografische kaart.
Hoewel moderne analyse aantoont dat Da Vinci nog steeds in de verleiding kwam om meer nadruk te leggen op de kaart van belangrijke of landschappelijke gebouwen, staat dit werk dichter bij wat tegenwoordig als een kaart zou worden herkend en zou het zeer nuttig zijn geweest voor een militaire heerser om hun plannen te maken voor hun plannen. operaties in het gebied.
Ondanks deze focus op nauwkeurigheid blijft de kaart van Imola een aangenaam en aantrekkelijk kunstwerk met de zachte lichtgroene wassingen om de omliggende velden te laten zien, het opvallende blauw van de Santerno-rivier ten zuiden van de stad en de roze tinten van Imola's huizen en het groen van hun tuinen.
