Het dateert uit de allereerste dagen van Leonardo's carrière als kunstenaar en beeldt de Madonna met Kind af, een onderwerp dat Leonardo tijdens zijn leven vaak opnieuw bekeek, maar vooral tijdens deze vroege periode. Er wordt zelfs gedacht dat deze serie schilderijen de eerste keer was dat Leonardo onafhankelijk schilderde terwijl hij nog studeerde onder en onder invloed stond van zijn meester, Verrocchio, van wie hij zijn eerste ambacht leerde.
Vervolgens maakte hij een reeks aanvullende schetsen en veel tekeningen over hetzelfde thema, waarvan er verschillende worden gezien als voorbereiding op dit werk, gezien de gelijkenis in de manier waarop de figuren in relatie tot elkaar worden afgebeeld. Het schilderij staat bekend als de Benois Madonna omdat het is vernoemd naar de 19e-eeuwse kunstenaar Leon Benois die het in 1914 aan de Hermitage in Leningrad, Rusland verkocht. eeuwenlang ongezien.
Leonardo's voorkeursmethode om het thema Madonna en Kind te benaderen, houdt in het algemeen een studie in van de emoties die tussen de moeder en het kind gaan op wat gezien wordt als privémomenten. Leonardo wilde de moeder- en kindonderwerpen van zijn schilderij er natuurlijk uit laten zien. Destijds waren deze schilderijen opmerkelijk vanwege hun detail en de complexiteit, die beide destijds relatief ongebruikelijk waren.
De Madonna draagt eigentijdse kleding in renaissancestijl met een bij haar leeftijd passend kapsel. Ze wordt afgebeeld met een bloem waarmee het Kind speelt en die veelzeggend is vanwege de gelijkenis met de vorm van het kruisbeeld. Voor zijn tijd is het schilderij opmerkelijk en ongebruikelijk omdat het een vrolijk tafereel lijkt af te beelden, wat blijkt uit de vrolijke blik op het gezicht van de jonge Madonna. Zie ook Raphael's La Belle Jardiniere, Michelangelo's Manchester Madonna en Botticelli's Madonna en Kind.
De kunstenaar gaat bijna speels om met zijn gekozen onderwerp. De liefde van de jonge moeder voor haar kind is duidelijk te zien en er zit een ongewoon natuurlijke techniek in het schilderij. Het was ook anders dan kunstwerken geschilderd door andere kunstenaars uit die tijd vanwege het gebruik van licht en schaduw.
Dit schilderij wordt algemeen beschouwd als een echt werk van Leonardo da Vinci. De reactie van kunstcritici is echter niet altijd even vleiend geweest. Kritiek is bijvoorbeeld gericht op het ongezonde en onaantrekkelijke uiterlijk van de proefpersonen en de handjes van de baby.
Een detail van het schilderij dat twijfel doet rijzen over de authenticiteit ervan, is de behandeling van de oren die door velen als niet levensecht worden beschouwd, een eigenschap die niet strookt met Leonardo's grote talent en vaardigheid als het gaat om het schilderen van anatomie.
Een ander punt van kritiek heeft betrekking op de manier waarop het kind ongemakkelijk op schoot zitMadonna, waardoor de onnatuurlijke indruk ontstaat dat hij bijna zweeft.
Critici wijzen erop dat de glimlach van de Madonna niet typerend is voor de kunstenaar. Verdere vragen hebben betrekking op het gebrek aan decor door het raam dat in plaats daarvan verschijnt als een lege, bleke ruimte van uniforme kleur, terwijl andere critici ook opmerken dat er weinig aandacht is besteed aan de stoffen.
