Dit beeldhouwwerk, dat lang voor het publieke oog verloren was gegaan, werd gemaakt in 1508 en is het enige driedimensionale werk waarvan bekend is dat het als een da Vinci-stuk is gecrediteerd. Men denkt dat het een voorliefde is van de Franse gouverneur van Milaan, Charles d'Amboise, een beschermheer en vriend van da Vinci en waarschijnlijk een model voor een voorgenomen groter bronzen beeld dat nooit is gemaakt.
Het gezicht van de ruiter in het delicate beeldhouwwerk lijkt sprekend op het portret van Charles d'Amboise van Andrea Solario uit dezelfde periode.
Verloren voor de wereld
Het beeldje van bijenwas is 25 cm hoog, 23 cm lang en 9 cm breed. Het wordt verondersteld te zijn nagelaten aan da Vinci's assistent Francesco Melzi, samen met zijn notitieboekjes en effecten op zijn dood in 1519. Het beeld bleef in de familie Melzi voordat het mogelijk vóór het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog naar Zwitserland werd verplaatst, waar het wegkwijnde in een kluis.
Door de jaren heen hebben de figuren van Paard en Ruiter schade opgelopen. Pas toen een groep zakenlieden in 1985 een museum wilde kopen en de bijenwassculptuur te zien kregen, kwam het weer onder de aandacht van da Vinci-experts.
Er wordt een mal gegoten
Na overleg met de vooraanstaande deskundige professor Carlo Pedretti, maakten de zakenlieden een mal van het originele beeldhouwwerk. Er zijn ook verwijzingen naar het werk in Da Vinci-biografieën en zijn interesse in anatomie bij paarden is ook bekend.
De mal samen met de relevante papieren werd vervolgens verkocht aan Richard Lewis, een voormalig civiel ingenieur, die hem 25 jaar bewaarde voordat hij besloot om in beperkte oplage, goed gemaakte bronzen gietstukken uit de mal te maken. De verkoop van deze gietstukken zou goede doelen ten goede komen, waaronder The Samaritans.
Het is onzeker om de huidige verblijfplaats van de originele bijenwas sculptuur van paard en ruiter. De beperkingen van de technologie waarover Leonardo da Vinci beschikte, verhinderden pogingen om grotere bronzen sculpturen te maken, inclusief die welke op zijn tekeningen zouden zijn gebaseerd.
De fijne kneepjes en precisie van zijn werk, en de perfectie die hij zocht, konden destijds niet worden gereproduceerd in dergelijke bronzen monumenten, zoals geïllustreerd in zijn onvoltooide bronzen beeld van een paard voor de hertog van Milaan, dat bij voltooiing 26 voet lang zou zijn geweest.
Het enorme talent van Leonardo da Vinci, weergegeven in een reeks van formaten, wordt opnieuw getoond in de ingewikkelde details van paard en ruiter. Geobserveerd en uitgevoerd op een manier die niet bekend is met de klassieke beeldafbeeldingen die hij gewend was te zien, herinnert Horse and Rider ons aan de uiteenlopende aard van Da Vinci's interesses.
Leonardo da Vinci observeerde niet alleen tot in de kleinste details, maar wilde begrijpen en laten zien hoe de wereld werkte. Horse and Rider is de enige bekende driedimensionale weergave van hoe deze fascinerende geest de wereld zag.
