Da Vinci's carrière strekte zich uit over een verbazingwekkend breed scala aan onderwerpen, waarbij architectonische principes die eeuwen later zouden worden gerealiseerd, naast vele andere media, aan zijn nalatenschap zouden bijdragen.
Leonardo da Vinci blinkt uit boven alles, een meesterarchitect die zelfs in de tijd grenzeloos is. Zijn bekwaamheid, vindingrijkheid en genialiteit voor schilderkunst en beeldhouwkunst, overschaduwden vaak zijn even latente talenten die de grootste erkenning waard zijn. Da Vinci was een ongelooflijke man van de wetenschap, vaak gekenmerkt door het nemen van logische benaderingen bij het oplossen van problemen en het snel implementeren van oplossingen voor alledaagse praktische problemen.
Deze twee opmerkelijke kanten van Leonardo da Vinci kwamen tot leven door zijn slimme architectonische bekwaamheid.
Vanaf zijn conceptie in 1452 tot zijn overlijden 67 jaar later, staat Leonardo da Vinci bekend om het produceren van opmerkelijke en buitengewoon wonderbaarlijke tekeningen en ontwerpen in de architectuur, allemaal met dezelfde zekerheid in kunst, muziek, poëzie, technologie en natuur. Architectuur gaat verder dan alleen de oppervlakte van wat zou moeten, het verkennen van nieuwe ideeën, het oproepen van grote veranderingen en het uitdagen van dat wat de huidige realiteit is, en Leonardo's werk is een voorbeeld van deze principes.
Gedurende zijn prachtige architecturale carrière kreeg Leonardo inspiratie en suggestieve ideeën van onder meer Filippo Brunelleschi (1377-1446) en Leon Batista Alberti (1406-1472), die allemaal ontzagwekkende architecten zijn in hun hoedanigheid. Ook de bouwtekeningen van Michelangelo waren belangrijk. Meer recentelijk was Antoni Gaudi een kunstenaar die zijn architecturale plannen kon uitvoeren , die gevels van gebouwen produceerde, evenals enkele gebeeldhouwde elementen erin.
Deze verlichting, plus zijn buitengewone liefde voor de natuur, waargenomen in de talloze uren die hij besteedde aan het bestuderen van majestueuze grootsheid, gaf de inspiratie voor bijna al zijn uitstekende ontwerpen. Want de natuur verheft zich boven alles, en ons bestaan is het grootste meesterwerk dat ongeëvenaard is. Een goed voorbeeld van de excentrieke vruchten die voortkomen uit zijn avontuur met de natuur, is de wenteltrap, gemaakt en ontworpen met een gelijkenis met een slakkenhuis.
Gedurende zijn hele leven tekende Leonardo ontwerpen voor bruggen, gebouwen en zelfs hele steden. Zijn ontwerpen geven geboorte aan introspectief realisme dat zich uitbreidt naar de werking van een gebouw en niet alleen naar het waarneembare uiterlijk. Zijn schetsen zijn exclusief gedetailleerd en raken aan alle geselecteerde architecturale elementen, evenals verschillende ergonomie zoals trappen, looppaden, ramen en deuren. Sommigen van hen gaan de grenzen over, met uitstekende toevoegingen zoals de vierwegtrap en de wenteltrap.
Andere vermeldingen zijn uitstekende ontwerpen voor gebouwen zoals kastelen, kastelen en kathedralen. In al zijn werken was Domes een van zijn meest favoriete ideeën die hij in zijn ontwerpen verwerkte. Leonardo Da Vinci verafschuwde deze wonderbaarlijke vindingrijkheid vooral vanwege zijn liefde voor wiskunde en symmetrie; de perfecte cocktail in de bouw. Koepels zorgen voor een fenomenale dakbedekking; en bovendien spreken ze het hart aan, zien ze er goed en fantastisch uit waar ze ook staan, inderdaad een aantrekkelijke akoestiek!
Dit was belangrijk voor Da Vinci, want hij wilde dat zijn werk perfect zou zijn, en wat is een betere manier om dit te bereiken dan door een grote harmonie in wiskunde en symmetrie. Een architectonisch wonder creëren dat buiten de tijdsgrenzen leeft. Dit wordt vooral waargenomen in zijn laatste project, zoals Leonardo's schetsen duidelijk zijn, die botweg zijn beheersing van technische en exclusieve architecturale analyse onthullen, waarvan een beeld de pracht van de site doet ontstaan.
Het is duidelijk dat Leonardo Da Vinci veel schetsen heeft gemaakt in architecturale ontwerpen, allemaal gedetailleerd in precisie en nauwkeurigheid. Het meeste van zijn werk in architectonische ontwerpen is gemaakt voor Ludovico Sforza, de hertog van Milaan. In zijn sollicitatiebrief aan Ludovico Sforza beschreef Leonardo zichzelf als een ervaren architect, waterbouwkundig en militair ingenieur; zijn hele leven was hij veel bezig met alles wat met architectuur te maken had.
Maar zijn grote bekwaamheid was in de eerste plaats beperkt tot die van de rol van adviseur. Slechts één keer in een wedstrijd voor de koepel van de Dom van Milaan (1487-1490) overwoog hij voor een keer persoonlijke deelname. Helaas werd zijn inzending afgewezen en op dat moment gaf hij het op. Met grote ontsteltenis krijgen we te zien dat geen van zijn bouwontwerpen ooit tijdens zijn leven is gebouwd, maar dat doet geen moment af aan de rol die hij speelde voor het grotere goed, groei en ontwikkeling. Op een vergelijkbare manier zouden zijn sculpturen ook niet verder komen dan de planningsfase.
Leonardo's notitieboekje is verhelderend om verder te gaan en uitgebreid aandacht te besteden aan architecturale wonderen, inclusief tekeningen van gebouwen, straten, tunnels, bruggen en zelfs hele stadsgezichten. Eervolle vermeldingen zijn onder meer ontwerpen voor het paleis van een Milanese edelman (1490), Ontwerp voor de villa van de Franse gouverneur in Milaan rond 1507 – 1508, en bovendien een exclusief tintje voor de Medici-residentie in Florence rond (1515).
Ten slotte is er zijn grootse project, het ontwerp van het paleis en de tuin van Romorantin in Frankrijk (1517-1919), voor koning Francois 1, en dat ook het laatste van zijn architectonisch ontwerp was en tot in het kleinste detail op zijn ideale stad leek . Het bevatte bruggen, kanalen, een stadscentrum met meerdere verdiepingen en ondergrondse verkeerstunnels. Leonardo's idee van Da Vinci voor de modelstad van iedereen was gebaseerd op het ontmoedigende idee van een schone, gezonde en levendige omgeving in zijn hoofd.
De reden achter deze betere en grootse innovatie in design werd aangewakkerd en voortgezet door de plaag van de Zwarte Dood die door Milaan raasde en tussen de jaren 1484 en 1485 zo ontelbare mensen doodde. Leonardo was er klaar voor dat de plaag was geëscaleerd door smalle straatjes die ongetwijfeld mensen in nauw contact te staan, waardoor de verspreiding van de builenpest verder wordt versterkt.
Leonardo's ontwerp voor de ideale stad was gebaseerd op de ideeën van eerdere stadsplanners van wie steden in geometrische vormen ontwikkelden, allemaal omgeven door een sluitende muur. Leonardo zag de nadelen van dit type ontwerp; bijvoorbeeld in een traditionele ommuurde stad was alles en iedereen opgesloten binnen de grenzen van stadsmuren, mensen waren in nauwe kringen, en dat leverde meer problemen op.
Ziekten verspreidden zich snel, afval en afval stapelden zich in een alarmerend tempo op. En nu mensen zo dicht bij elkaar wonen, werden gevechten een algemeen verschijnsel dat alle inwoners zwaar trof. Leonardo probeerde alle zorgen weg te nemen met één grote stap, het grootse ontwerp voor een stadsstructuur. Zo tekende Da Vinci een stadsmodel met twee niveaus. Het lagere niveau van de ideale stad van Leonardo Da Vinci bestond uit waterkanalen.
Deze grachten werden gebruikt voor het vervoer van goederen in en uit de stad. Het water dat in de grachten beschikbaar was, werd omgekeerd gebruikt om de stad van stroom te voorzien.
Daarnaast zien we ook dat de grachten waar nodig ook dienst deden als riolering. De lagere niveaus hadden ook sterke, robuuste bogen, die allemaal doelbewust en zorgvuldig waren ontworpen om het gewicht van de hogere niveaus te verdelen. De onderste laag werd voornamelijk gebruikt door handelaren en arbeiders in de dagelijkse activiteiten.
Het bovenste niveau: dit niveau is exclusief gebouwd voor mensen die in de stad woonden. De straten hier waren 13 meter breed, goed ontworpen en opgenomen in een groots kruispunt in een poging ervoor te zorgen dat mensen niet zo dichtbij hoeven te komen tijdens het gebruik van de paden. Wat betreft het ontwerpen van gebouwen met twee verdiepingen, hadden de lagere niveaus van de constructies pilaren die in het ontwerp waren opgenomen om de bovenste laag effectief te ondersteunen.
Een van de andere belangrijke redenen dat Leonardo het tweelagenmodel heeft aangenomen, was dat; zakelijke activiteiten hadden geen invloed op de normale routines van mensen die binnen de grenzen van de stad woonden. De bevolking van het bovenste niveau was waarneembaar meer dan de rijke personen in de samenleving.
Bovendien, met Leonardo's opvatting dat de kerk ook van vitaal belang was voor mensen, ging Leonardo door en richtte het gebouw op het hoogste niveau op. In al zijn ontwerpen en monumentale innovaties, wat Leonardo's architectonische bekwaamheid verder kenmerkt, illustreert en vereeuwigt, is de veelomvattendheid in gedetailleerde aanraking. Leonardo's ontwerpen strekken zich uit over een ver gebied, omvatten elk type architecturale complicaties die hij in zijn tijd heeft ervaren, en zelfs veel meer een alomvattend stedenbouwkundig ontwerp.
In de volheid en rijkdom van zijn ideeën bieden de architecturale plannen van Leonardo Da Vinci een breed inzicht in de architecturale prestaties van zijn tijd, die allemaal zelfs de tijd overtreffen, want hun relevantie wordt vandaag nog steeds waargenomen. Als een seismograaf registreert Leonardo Da Vinci's observatie gevoelig en zorgvuldig alle problemen en thema's in het architecturale vlak.
Bijna twintig jaar lang stond Leonardo in nauw contact en had hij banden met mensen als Bramante aan het hof van Milaan, van wie hij ook in Rome (1513-1514) ontmoette. En niet te vergeten gerenommeerde en gerenommeerde architecten zoals Giuliano da Sangallo, Francesco di Giorgio, Giovanni Antonio Amadeo en Luca Fancelli. Tijdens al zijn ondernemingen kwam Leonardo in contact met de belangrijkste architecturale ondernemingen van zijn tijd. Hoewel de meeste van zijn plannen nooit werden gebouwd, ligt het echte belang van zijn architecturale ontwerpen niet in wat er werd gebouwd, maar in de tekeningen zelf.
Omgekeerd strekken Leonardo's architectonische ontwerpen zich uit over zijn hele leven, die allemaal tot stand kwamen tijdens de voor ontwikkeling cruciale periode waarin de principes van de hoogrenaissancestijl werden geboren en tot volwassenheid kwamen. Leonardo da Vinci was inderdaad een meesterarchitect die zijn tijd ver vooruit was, met zijn tekeningen, schetsen, aantekeningen en architecturale ontwerpen, die de architecturale problemen van zijn tijd overtuigend aanpakte, en zelfs up-to-date met suggesties en oplossingen voor de moeilijkste architecturale moerassen op het platform.
